24 Temmuz benim için sadece babamın heyecanlanıp mutlu olduğu sıradan bir günden başka bir şey değildi. Geçtiğimiz sene 24 Temmuzda onun yaşadığı heyecanı tarif edemem bile size. Canla başla çalıştığı gazetesi ödül almıştı. Onun gururu vardı üstünde. Kim bilir meslek hayatı boyunca eline kaç tane ödül veya plaket geçti. Ama bu onun için ayrıydı. Herkesin ciddiye alamadığı Havadis, en çok tıklanan site ödülü almıştı. Ve o başarmanın duygusunu bir kez daha tatmıştı.

Gelelim 24 Temmuz 2015’e. Bu sefer o yoktu. Ama heryerde ismi vardı. Bu sefer onu temsil etmeye ben,kardeşim,annem,amcam,babaanem ve dedem gitmiştik. Onların içindeki hissi bilemem ama bu benim için çok zor bir şey olarak gözüküyordu. Babamın bize hep kızdığı konu heryere geç kalmamızdı. Evet biz yine 10-15 dakika geç kalmıştık törene.

O orda olmasa bile içimde bir suçluluk duygusu vardı.’ Yine geç kaldınız alın işte !’ sesi kulağımda yankılanıyor gibiydi. Geldik Aydın’a.. İlk başta törenin yapılacağa binaya ben ve kardeşim girdik. Nerde ya bu tören diye kendime kendime konuşurken sesin geldiği yere doğru yönelmişim bile. Burası mı acaba diye bakarken gözüm birden

Aydın Basın’ndan Emin abim ve Cem abime çarptı. Onlarla göz göze geldiğim anda alkışlamaya başladılar ve tüm salon birden alkış yağmuruna tuttu. Mikrofonda olan Suat amcam da Altınayarı’ın ailesi aramızda diyince içimdeki heyecanı size tarif edemem. İçimden ne kadar çok seveni ve dostu varmış babamın diye geçirdim. Nazilli’den çıktığımız andan beri içimden sürekli “Nazlı asla ağlamayacaksın, orda babanı temsil ediceksin, güçlü durman gerek” diye tekrarlıyordum. Uydun mu bu sözüne derseniz, tabiî ki de uymadım.

Ortamı gördüğüm anda gözlerim doldu ağlamaya başladım. Sürekli yanıp sönen flaşlar, heryerde gördüğüm babamın ismi.. Tören de Suat amcamın anlam dolu sözleri, yanımıza gelen önemli ve değerli isimlerin ilgisi… Yani çok onur vericiydi.Herkes bir ödül alma telaşındayken bu anlamlı güne babamın ismini koymaları daha da onur vericiydi benim için. Bunun için en başta sevgili Suat amcama ve Aydın Gazeteciler Cemiyeti’ne çok teşekkür ederim.

Aydın da ki tören muazzamdı. Aydın Basın’nda görev yapan büyüklerime teker teker teşekkür ederim. Bu onuru ve gururu bana yaşattığınız için hakkınızı ödeyemem. Keşke diyorum, keşke Nazilli da görev yapan büyüklerimde böyle babama saygı gösterseymiş ve keşke onlar bana bu gururu yaşatsalarmış. Aksine Nazilli’de yaşadığım kalp kırıklığına kelimeler bulamıyorum. Mükemmel bir günün ardından böyle kırıcı ve kötü bir gece yaşadığım için çok mutsuzum.

Bana 24 Temmuz’un anlamını ve değerini gösterdiğiniz için sevgili gazeteci büyüklerim, hepinize çok teşekkür ederim. Benim hedefim ise babamın yolundan yürüyüp, babam kadar olmasa da başarılı bir basın mensubu olmak. Küçük Altınayar yolda gerisini siz düşünün…