Kahramanmaraş merkezli 7.7 ve 7.6 büyüklüğündeki iki depremden etkilenen 10 il arasında bulunan Adıyaman’da da çok sayıda bina yıkıldı.
 

Bölgeye sevk edilen ekipler, enkazlarda kalanları kurtarmak için zamana karşı mücadele başlattı.

Bir binanın enkazında ise AFAD gönüllüsü ile depremzede arasında geçen diyalog, herkesi duygulandırdı.

"AMCA BENİ KURTARACAKSAN AYAĞIMI KESİN BENİ KURTARIN"

Depremden saatler sonra çalışma başlatan AFAD arama kurtarma gönüllülerinin ulaştığı Esma Demir'in ayağının iki çekyat arasında sıkıştığı ve üzerinde kolon olduğu görüldü. Esma'nın çalışma yapan ekiplere, "Beni kurtarmak için ayağım engel oluyorsa kesebilirsin" sözleri yürek burktu. Arama kurtarma görevlisinin, "Seni buradan sağ salim çıkaracağız. Hiç endişe etme" diyerek moral verdiği Esma'ya sadece güçlü olmasını ve kendilerine güvenmesini istedi. Ekiplerin 8-9 saat süren çabaları sonucu Esma, ayağı kesilmeden 56 saat sonra enkazdan çıkarıldı.

"RİSKLİ DİYE BENİ SOKMADIKLARI ENKAZA KORKUSUZCA GİRDİLER"

Esma'nın dayısı Ahmet Demir, AFAD gönüllerinin yeğenini kurtarmak için verdiği mücadeleyi ömür boyu unutulmayacağını söyledi. Birçok kez enkaza girmek istemesine rağmen gönüllülerin riskli olduğunu belirterek engellediklerini ancak kendilerinin artçı depremlere rağmen canlarını ortaya koyarak yeğeni çıkartmaya çalıştıklarını belirten Ahmet Demir, şunları söyledi:

"Deprem olduğunda bizim ev de çok sarsıldı ama yıkılmadı ve biz sağ salim çıktık. Benim hemen arka sokağımda 2 tane ablam, çocukları ve annem oturuyordu. Ben depremin hemen ardından çocuklarımı arabaya koyunca oraya koştum. Koşunca aman Allah’ım düz olmuş her iki binada diğer gün abiler geldi. Orada ses gelince benim oradan 3 tane yeğenimi çıkarttılar, bir de babalarını çıkarttılar. Ablamla diğer iki kız kardeşim annem onları kurtaramadık. Ama ağabey yeğenlerimi çıkarttı. Ömür boyu unutmayacağım o soğukta o enkazın altında çok büyük bir mücadele verdiler. Ben hep girerken, beni geri itiyorlardı. 'Çok tehlikeli' diyorlar. Bir yandan sarsıntı devam ediyordu. Bir dışarı kaçıyorlardı duruyordu, tekrardan giriyorlardı. Unutacağım bir şey değil."