Başrolde oyuncular, teknik ekip ve yönetim. Figüran taraftarlar. Ligde 9 maçtır galip gelemeyen 1 gol atabilmiş Ofspor, Nazilli’de 3 gol atıp, 3 puanla stattan ayrılıyor. Gelelim Nazillispor’a. Deplasmanda 6 maçtır kazanamıyor. Evinde kaybediyor. Evinde kaybettiği iki maçta da 3 yemiş. Ofspor mağlubiyetinin kesinlikle izahı olmamalı. Tam anlamıyla rezillik. Bir takım her sene aynı gider mi diye sorsalar çok zor derdim. Ama Nazillispor bunu bana öğretti. Her sene aynı gidiyoruz. Başarısızlık hat safa. Başarımız ise ligde kalmak. Birileri bizimle dalga geçiyor. Bu takım üst lige çıkarılmak istenmiyor. Çünkü adamlar potansiyel bu kadar ya diyerek işin içinden sıyrılıyorlar. Üst lige çıksak ne olacak ya diyenler geliyor aklıma bir de.  Sonra stada neden taraftar gelmiyor diyorlar. Öğrenilmiş çaresizlik durumuna döndü çünkü durum. Sokakta kimle konuşsak Nazillispor’dan bir şey olmaz deniliyor. Biz yok takım iyi bu sene falan desek bile kendimizde biliyoruz takım iyi değil. Karambole gidiyor. Bir şeylerin değişmesi lazım diye düşünen çok insan var ama belli kişiler hep aynı yerlerde, takımda haliyle yerinde saymaya devam ediyor. Dün maç başladı ve son düdüğe kadar mücadele etmeyen bir takım gördük. Ofspor canla başla mücadele ediyor. Sanki bizim 3 puana ihtiyacımız yok gibi. Berkay hariç sahada ayakta durabilen oyuncumuz yok. Değişiklikler ise tam tırlatmalık. Sahada her an bir şey yapabilecek Burak çıkıyor. Mert Çapar gibi bir koz oyuna alınmıyor. Ali Akburç formsuz. Atilla formsuz. Murat Tosun formsuz. Sol bek ve sağ bekin ne oynadıkları belli değil. Yüksel neden oynamıyor bilmiyoruz. Stoperlerimiz topu oyuna sokamıyorlar. Üstüne basın, taraftar hipnoz olmuş gibi. Nazilli’de bu yenilgiler artık önemsenmiyor. Olacağı buydu deniliyor. Ciddi ciddi bu durum beni rahatsız ediyor. Gelecek ile ilgilide kesinlikle bir umudum yok. Bu takım bu anlayış ile belki düşebilir ama üst lig göremez. Anladığım kadarıyla potansiyelimiz bu kadar. CHP’nin iktidar olamayışı, Galatasaray’ın Kadıköy’de galibiyet görememesi gibi bir şeye döndü konu. Bu anlayış ile 50’nci yıl da heba oldu.

Engin KOCAMAN